In contact met Rob Fencher

In 1994 woonde ik in een huisje op het landgoed Mariënwaerdt van de familie van Verschuer. Mevrouw van Verschuer was iemand van het eerste uur bij de Johanniter vakantieweken. Ik vermoed daarom dat ik via die weg werd gevraagd om ook een keertje mee te gaan.

Meegaan als vrijwilliger vakantie was een geweldige ervaring

Ik dacht: Ik laat me verrassen! Het bleek een geweldige ervaring te zijn. In die tijd werkte ik als legerpredikant. Daar had ik dagelijks te maken met superfitte mensen, voor wie alles in principe mogelijk was en die ervoor kozen om uitgezonden te worden naar een oorlogsgebied. Nù had ik ineens mensen tegenover me voor wie de mogelijkheden in het leven zeer beperkt waren, maar desondanks toch het maximale eruit probeerden te halen!

Het contact met gasten geeft mij veel voldoening

Een bijzonder contrast, dat mijn werk als dominee heeft, beïnvloedt. Ook het contact met de gasten heeft me veel gegeven, je kunt zoveel van hen leren. Als je echt aandacht hebt, hoor je Het Verhaal; hoe iemand in het leven staat, omgaat met zijn of haar beperkingen. Het gaat niet alleen om die extra pil of een nieuwe rolstoel, mensen zoeken ondanks alles steeds naar zingeving. In de gesprekken hierover probeer ik zoveel mogelijk aan te sluiten bij wat zij me vertellen.

Aandacht is de grote kracht van de vakantieweken. Je ziet de mensen daardoor opbloeien! De eerste dagen zitten sommigen tijdens de maaltijden te eten tegen de klok, omdat er kennelijk in de zorginstelling waar ze wonen vaak onvoldoende tijd is om te eten. Na een paar dagen ontspannen ze en genieten ze vooral van de gezelligheid aan tafel. Op basis van mijn ervaringen in de vakantieweken zeg ik: het kan wél, de wereld kan er écht anders uitzien. Als alle neuzen dezelfde kant opstaan, dan kun je een andere wereld maken. Met elkaar.