De eerste Johanniter vakantie
Zeventien jaar geleden kreeg ik van iemand de vraag: ‘Jij zit toch ook in de zorg?’ Toen ik positief antwoordde, vertelde ze over de Johanniter vakantieweek en vroeg of ik mee wilde. Om van haar af te zijn zei ik: ‘Gooi maar eens een folder in de brievenbus.’ Mijn hoofd stond er op dat moment niet naar, het was rondom het sterfbed van mijn zus. Ik dacht daar hoor ik niets meer van, daar ben ik mooi vanaf. De volgende dag lag er echter al een folder in de bus. Toen alle familieperikelen achter de rug waren, heb ik dan toch maar op die folder gereageerd. Zo ben ik bij Johanniter Nederland terecht gekomen.
Hartelijk ontvangst
Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie rechtsomkeer wilde maken toen ik in mijn eentje op de kennismakingsdag aankwam. Het eerste wat ik zag waren dames in een kokerrokje en ik dacht ohhhhh ik ben helemaal verkeerd gekleed in mijn spijkerbroek. Niets is minder waar, want ik werd zeer hartelijk ontvangen en voelde me heel erg welkom. Dat jaar ging ik dus voor het eerst mee met een vakantieweek. Het was een heerlijke bubbel waarin ik terechtkwam en de sfeer onderling was erg fijn. Na die week ging ik moe maar zeer voldaan naar huis.
“Na die eerste vakantieweek ging ik moe maar zeer voldaan naar huis van de zorg kunnen bieden die in mijn dagelijkse werk niet lukt”
Christa van der Wel
Het jaar erop samen met mijn zus mee op vakantie
Het jaar erop ging mijn zus Ria ook mee en sindsdien zijn we samen al heel veel keren meegegaan. Vaak zeggen collega’s: ‘Ben je gek of zo dat je je vakantie daaraan besteedt, je bent het hele jaar al met zorg bezig’. Echter, in deze week maak ik goed wat in mijn eigen werk niet lukt, namelijk de tijd en aandacht geven die mensen verdienen.
Dé reden om jaarlijks mee te gaan
Op de werkvloer heb ik geen tijd om eens lekker met iemand te gaan winkelen of gewoon een gesprek aan te gaan zonder te denken hier heb ik geen tijd voor, er wachten nog tien mensen op me. Het is dus niet alleen vakantie voor de gasten, ondanks het harde werken voelt het voor mij ook als een soort vakantie en ik haal er veel energie uit. Ik hoop het nog een paar jaar te kunnen en mogen doen!
